Colwyn Bay Pier Trust, Pennant 638

The Beach of Dreams: A Vision for Colwyn Bay Pier

Close your eyes. Feel the warm sun on your face, the gentle sea breeze brushing against your skin, the scent of salt in the air. Standing on the pier we can hear seagulls calling overhead, the rhythmic crash of waves against the shore, the distant laughter of children playing on the sand. Somewhere, the faint jingle of an ice cream van drifts through the air, mingling with the sound of footsteps on the wooden boards beneath us.

You can almost hear it—the echo of live music from decades past. The thrum of a bass guitar, the cheers of the crowd, the pulse of excitement as legendary bands took to the stage, making the pier come alive. The feeling of holding someone’s hand, swaying to the music, or dancing without a care as the lights shimmered over the water.

Imagine walking on the promenade towards the pier, the scent of fish and chips wafting through the air, the sticky sweetness of candy floss on your fingers, the taste of salt on your lips. The rush of childhood freedom—running barefoot on the beach, jumping over waves with a rubber ring, running back to our family for a cold, delicious ice cream.

Colwyn Bay Pier is more than a place; it’s a feeling, a treasure trove of memories, a part of who we are. And we dream of bringing it back—not just as a structure, but as a living, breathing heart of the town once more. A place where laughter, music, and joy can fill the air again. A place where new memories can be made. It’s that overwhelming happiness, the deep contentment that fills your heart as you stand there, taking it all in, knowing this is where you truly belong.

Traeth Breuddwydion: Gweledigaeth ar gyfer Pier Bae Colwyn

Caewch eich llygaid. Teimlwch yr haul cynnes ar eich wyneb, awel y môr yn fwrw’n dyner yn erbyn eich croen, a’r arogl halen yn yr aer. Wrth sefyll ar y pier, gallwn glywed gwylanod yn galw uwch ein pennau, sŵn rhythmig y tonnau’n torri ar y lan, a chwerthin pell plant yn chwarae ar y tywod. Rywle, mae’r sŵn distaw o fan hufen iâ yn drifftio trwy’r aer, gan gymysgu â sŵn traed ar y byrddau pren oddi tano ni.

Bron y gallwch ei glywed—atseiniau cerddoriaeth fyw o ddegawdau’r gorffennol. Cryndod gitâr fas, cymeradwyaeth y dorf, pwls cyffro wrth i fandiau chwedlonol gamu ar y llwyfan, gan wneud i’r pier ddod yn fyw. Y teimlad o ddal llaw rhywun, siglo i'r gerddoriaeth, neu ddawnsio heb ofal wrth i’r goleuadau ddisgleirio dros y dŵr.

Dychmygwch gerdded ar hyd y prom tuag at y pier, arogl pysgod a sglodion yn hofran yn yr aer, melysrwydd gludiog gwlân siwgr ar eich bysedd, blas halen ar eich gwefusau. Rhyddid plentyndod—rhedeg yn droednoeth ar y traeth, neidio dros y tonnau gyda modrwy rwber, rhedeg yn ôl at ein teulu am hufen iâ oer a blasus.

Mae Pier Bae Colwyn yn fwy na lle; mae’n deimlad, yn drysorfa o atgofion, yn rhan o bwy ydym ni. Ac rydym yn breuddwydio am ddod â’r pier yn ôl—nid dim ond fel strwythur, ond fel calon fyw, anadl y dref unwaith eto. Lle y gall chwerthin, cerddoriaeth, a llawenydd lenwi’r aer unwaith eto. Lle y gellir creu atgofion newydd. Dyma'r hapusrwydd llethol, y boddhad dwfn sy’n llenwi’ch calon wrth i chi sefyll yno, amsugno’r cyfan, gan wybod mai dyma lle rydych chi wir yn perthyn.